Okoń to chyba najpospolitsza ryba naszych wód. Charakterystyczny wygląd pozwala łatwo odróżnić go od innych ryb. Większe okonie są silnie wygrzbiecone, dlatego nazywane są przez wielu wędkarzy "garbusami". Posiada płetwę grzbietową rozpiętą na kolczastych promieniach. Charakterystyczne jest ubarwienie. Okoń posiada na ciele ciemne smugi prostopadłe do linii bocznej. Rośnie bardzo wolno dorastając do 50 cm długości i 3kg masy.

Okonie żyją stadami. Można je spotkać w wodach płynących i stojących, słodkich i słonych. Oprócz tego także w stawach, torfiankach. W jeziorach występuje w strefie przybrzeżne ale wypływa też na wolne wody. Żeruje stadnie. Stado okoni wpływa w stado drobnicy ogłuszając jak największą liczbę małych rybek. Jest to dosyć często spotykany widok wyglądający trochę jak gotowanie się wody. Często żerującym okoniom towarzyszą rybitwy. Po wszystkim okonie wyłapują ogłuszone rybki i zjadają. Odżywiają się larwami owadów, bezkręgowcami i rybami. Swój jadłospis przystosowują do okoliczności i warunków. Zacięty okoń broni się energicznie, murując do dna.

Okonia można łowić najróżniejszymi metodami. Może to być gruntówka, spławikówka, a także spinning. Zimą doskonale bierze na mormyszkę i błystkę. Najwygodniej okonie łowi się wędziskiem od 2.1 - 3.6 metra, w zależności od metody. Okoń uchodzi za ostrożnego, toteż żyłka nie powinna być za gruba. Polecam stosować żyłki 0.16 - 0.24 mm. Jeśli decydujemy się na zestaw gruntowy lub spławikowy: haczyk numer 4-8. Kontrowersyjna jest sprawa stosowania przyponu stalowego bądź wolframowego. Osobiście uważam, że duży garbus może go wyczuć, dlatego warto zaryzykować i nie zakładać go. Mowa o ryzyku ponieważ w przypadku brania szczupaka jest bardzo duże prawdopodobieństwo, że żyłka zostanie przegryziona.

Do połowów spinningowych najlepsze są obrotówki, woblery, małe błystki, małe rippery i twistery. Do metody spławikowej i gruntowej najlepiej używać małych żywcy lub rosówek czy czerwonych robaków.

Okonie najlepiej łowić jesienią w porach popołudniowych i wieczornych. Wykazuje szczególną aktywność w dni wietrzne. Łowić go można niemal przez cały rok i przez całą dobę.

Do zestawu spinningowego można używać przyponu wolframowego. Okoń nie przegryzie żyłki jednak jest to zabezpieczenie na wypadek brania szczupaka.

Zestaw spławikowy/żywcowy

Zestaw żywcowy z gruntu. Można też łowić na czerwonego robaka.

Najlepszą porą na poszukiwanie wyrośniętych garbusów jest świt. Kiedy tylko niebo zacznie szarzeć, powinniśmy usadowić się w łodzi i wypatrywać miejsc, w których ci wytrawni myśliwi polują na drobnicę. Będą to obszary w pobliżu stromo opadającego za trzcinami dna, okolice podwodnych górek, korytarze pomiędzy zwartymi koloniami osoki aloesowatej, porastającej rozległe jeziorne blaty na głębokości kilku metrów, albo zacienione miejsca pod wysoką brzegową skarpą. Na spokojnej o poranku tafli jeziora już z daleka widać mieniące się srebrem niewielkie rybki, które w wielkim popłochu wyskakują ponad jej powierzchnię, ratując się w ten sposób przed szczękami pręgo-wanych rozbójników.

Jeśli wypatrzymy takie miejsce, ustawmy łódź na głębokiej wodzie, ale nie naprzeciwko łowiska, i rzucajmy przynętę w kierunku brzegu. Możemy przypuszczać, że na drobnicę polują wyrośnięte sztuki. Dlatego na początek zastosujmy duże przynęty. Na przykład 7-centymetrowe perłowe lub żółte rippery z czarnym grzbietem albo srebrzystą czy złotą wirówkę nr 3 aglia long z ciemnoczerwonym chwościkiem. Dobry też będzie 5-, 7-centymetrowy okoniopodobny woblerek, ponieważ duży okoń nie gardzi młodszymi rocznikami swojego gatunku. Przynętę prowadźmy ze zmienną prędkością.
Najlepiej zacząć od szybkiego nawijania żyłki. Jeśli nie będzie brań, stopniowo powinniśmy zmniejszać prędkość przynęty i zakładać coraz mniejsze egzemplarze gum, wirówek i woblerów. I jeszcze jedno. W okoniowym łowisku nie trzeba stosować wolframowego przyponu i lepiej założyć na kołowrotek cienką żyłkę, np. o średnicy 0,14 lub 0,16 mm, która w przejrzystej jeziorowej toni zapewni nam dobre brania.

Okoń posiada wymiar ochronny 15 cm. Nie posiada okresu ochronnego.

Pierwszy schemat przedstawia jak należy łowić okonie w pobliżu górki podwodnej. Czarne linie to kierunki rzutów z łodzi. Drugi schemat przedstawia również kierunki rzutów ale w łowisku, które charakteryzuje zatopione drzewo.

Więcej o połowie okoni w artykule "Garbusowe wybryki"